لمابأكون لوحدى مش عارفه ليه بأفكر فى الماضى وقليل أوى لما بأفكر فى المستقبل على طول بأفكر فى اللى فاتنى واللى راحنى واللى ضاع منى واللى مش لاقيه مش عارفه ليه ما بأفكرش فى اللى معايا عشان أفرح بيه أتهنى بيه وأهنى نفسى عليه وأشكر ربى وأقرب منه بيه مش عارفه ليه.
لما بأكون لوحدى بأبقى فى عالم تانى موجود جوايا أنا ماحدش تانى من بنى ادم حاسس بأفكارى غيرى أنا ماحدش شايف دمعتى وهيا نازلة غيرى أنا .
بأطلع أفكارى تجرى على لسانى تروح لودانى وترجع تانى جوه دماغى صحيح رجعت تانى بس أهى طلعت شويه يمكن ما اتغيرتش بس أهى طلعت شويه .
أفكارى دى حكاينها حكاية مش عارفه حتى أسميها أفكار ولا أحاسيس ولا خواطر ولا مشاعر مكبوتة(خوف وحزن وغربة و................) ولا أوهام ولاأحلام ولا ...........
هي ايه بالضبط .
هى كلهم هي كلهم وفى النهاية هي جزء منى أنا.
لما بأكون لوحدى بصارح نفسى بحقيقتها بأتكلم معاها ساعات بلسانى وساعات بايدى فى كراستى وساعات فى مدونتى .